Giorno 12
Buona sera a tutti !
Vandaag opgestaan met een stralende zon, zee zo plat als een vijg… De eerste keer van zolang we in Gallipoli logeren.
En net nu moeten we huiswaarts keren…
Voor de laatste keer naar het “magerste” ontbijtbuffet dat ik ooit heb gezien.
Het was zelfs zo erg dat zelfs de vliegen al niet meer van de partij waren J. Dat zegt genoeg nietwaar…
Gisteren hadden we het vismateriaal al naar de auto gebracht, maar vandaag moest daar dan nog mijn valies met kleren, laptop, frigobox en de souvenirs die we gisterenavond kregen worden bij geladen. Resultaat wat er reeds in zat, moest er eerst weer uit en nadien alles mooi in elkaar passen, zodoende de deuren en koffer terug dicht gingen.
Eric stond vanop een afstand alles waar te nemen en kwam ons nadien feliciteren. Jullie (Danny en ik) mogen jullie zelf kronen tot “blokken-kampioen” zei hij…
Rond 10u afscheid genomen van onze coach en de andere teamleden en vertrokken richting “naftstation”. Kwartiertje later was de motor opgewarmd en begon mijne voet zwaarder te wegen. De autostrada Adriatico afgelegd tegen een gemiddelde van 160km per uur. En dat met een ton visgerief achter onze zetel… Het was precies alsof we vleugeltjes hadden…
Maar ja, er zat dan ook nen engel naast mij J.
Tijdig enkele keren gestopt bij de plaatselijke barista’s (want in elk benzinestation heb je er één). Dat moeten ze in België ook nog invoeren !
Deze middag een kleinigheidje gegeten en rond 19u30 een hotelleke gezocht. We slapen hier nu op loopafstand van eersteklasser Sassuolo, die vanavond een derby speelden tegen Dynamo Bergamo. Hierdoor stonden er op elke hoek van de straat minstens 4 carabinieri. Terwijl we ons hier vanavond naar een plaatselijk ristorante begaven, werden we door één van die polizia’s aangesproken. Ze vroegen of we supporter waren van Sassuolo of van Bergamo. Danny’s antwoord : Hela makker, geen van beide, want ik ben ne “kakker” !
De rest van den avond hebben we dan maar in de combi doorgebracht J.
Ondertussen zitten we hier nu in ons beddeke, kamer 115 van den Holiday Inn… En toen we daarjust een fleske water uit den otto haalden, was’t precies of ik reed met een viskar rond. Je weet precies wat je doet, want het aroma komt je tegemoet J !
Ziezo, morgen staan er ons nog 1100km voor de boeg. We gaan tijdig vertrekken… Hopelijk geraken we op een deftig uur thuis en strooit de Gotthard-tunnel geen roet in het eten.
Het wordt een blij weerzien met vrouw en hond J…
Grande bacio !!!
RIP