Buona sera a tutti !!!
Vandaag tijdig vertrokken en mijn skodaatje ne keer stevig op zijne staart getrapt.
Zodoende de kilometers ervan af vlogen en ik rond 15u op de eindbestemming zou zijn.
Wat een prachtbaan toch, die Autostrada Adriatico…
Iedereen rijdt daar 160km / uur. Ook de Italianen met een Fiat Panda J
Eens aangekomen in Gallipoli, ben ik maar gelijk lijnen beginnen knopen. Wat zou een mens anders doen ?
Temeer het vandaag echt stormachtig weer was, waarbij de regen met bakken uit de lucht viel…
Maar met een temperatuur van om en bij de 30°…
Onderlijnen knopen dus… en afwachten wie er bij de veteranen Kampioen van België werd ?
Rond een uur of acht vernam ik dat die eer te beurt viel aan Stefan Ruys !
Proficiat Stefan !!!
Eerst wou ik op de kamer blijven, maar rond halftien kreeg ik toch een hongertje.
Dus even vlug de regen trotseren en iets eten aan de overkant van de straat.
Bleek dit een Japans restaurant te zijn… waar ze uitsluitend met stokjes eten.
Man man man, miserie miserie miserie !
Als starter kreeg ik een bordje met 4 gambas. Toen niemand keek, heb ik hen duidelijk gemaakt dat ik hen kost wat kost zou pakken en opeten.
Je zag die gamba’s mij toen aankijken met een smoeleke van… dat zal dan toch het eerste kwartier niet zijn… En gelijk hadden ze J.
Na exact 20 minuten had ik mijnen derde gamba te pakken… de vierde heb ik gewoon met mijn vingers opgepeuzeld.
Nu begrijp ik waarom die japanners allemaal zou tenger zijn. Die verbranden meer calorieën door met stokjes te eten, dan dat er calorieën op hun bord liggen J.
Nadien was ik blij dat ik voor een maïs soepje met kip had gekozen, daar kreeg je een lepel bij…
Een lepel die plots verdween wanneer de ober kwam afruimen, want nadien had ik een pasta met zeevruchten besteld… Daar zou die lepel wel eens van pas kunnen komen…
Maar alle moeilijkheden in acht genomen, heb ik zéér lekker gegeten !
En ‘t zal deze nacht niet op mijn maag blijven liggen, want ‘t was al verteerd alvorens ik het had opgegeten… Stokjes potverdorie… Waar halen ze het ?
Zeg nu zelf, ooit heeft iemand mes en vork uitgevonden ! Hoe moet die mens zich voelen, als hij de mensen nog steeds moest zien sukkelen met hun stokjes ?
Daar al eens over nagedacht ?
Bij deze ga ik stilaan afsluiten… Mijn bed, dat nog vol rommel ligt, leegmaken en tussen de lakens kruipen.
Morgen komen mijn ploeggenoten. Eindelijk… zal ik nog eens een woordje Nederlands kunnen praten.
Alée, ik kon dat de afgelopen dagen ook, maar ik kreeg geen antwoord J.
Dormi dolcemente !!!
RIP